Od ubiegłego roku w Ministerstwie Zdrowia procedowany jest projekt ustawy pn. Projekt ustawy o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz niektórych innych ustaw (Nr UD 149).
Ponieważ Polskie Towarzystwo Ratowników Medycznych nie mogło uczestniczyć
w konsultacjach społecznych, swoje uwagi do tego dokumentu złożyło do Członków Sejmowej Podkomisji.

Nowelizacja ta, wprowadza szereg nowości i pozwala uregulować obszary,
w  których obecnie jest zatrudniany ratownik medyczny ale nie koniecznie jako swój podstawowy etat. Sytuacje takie mają miejsce np. w Siłach Zbrojnych, jednostkach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji czy Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa oraz jeszcze w kilku innych obszarach.
Jest to dobra wiadomość, że po ponad dziesięciu latach obowiązywania ustawy o PRM, ustawodawca stara się stworzyć prawne podstawy do legalnego wykonywania zawodu ratownika medycznego w niektórych służbach.

Niestety jednak nie wszystkie rozwiązania można przyjąć z entuzjazmem. Od dawna środowisko akademickie, które kształci studentów na kierunku ratownictwo medyczne nie dysponuje standardami kształcenia. Zostały one wycofane, niestety po zabiegach części środowiska związanego z ratownictwem medycznym. Jednak obecnie Ministerstwo Zdrowia powraca do tych uregulowań, co bardzo cieszy.
Należy pamiętać, że kilka lat temu do ustawy o PRM dopisano dodatkowe obowiązki dla studentów związane
z kształceniem. Tok nauki wydłużono o sześciomiesięczny staż po ukończeniu studiów, oraz nałożono na absolwentów wymóg zdania Państwowego Egzaminu z Ratownictwa Medycznego (PERM). Oczywiście było to kolejne nieprzemyślane rozwiązanie. Obecnie podjęto rozsądną decyzję i w bieżącej nowelizacji usuwa się wymóg stażu oraz przesuwa w czasie obowiązek zdawania egzaminu. Jednak wydaje się, że należy przyjąć jeszcze odleglejszy czas wprowadzenia egzaminu, tak by pozwolić uczelniom na spokojne wprowadzenie opracowywanych jeszcze standardów kształcenia. I z takim wnioskiem wystąpiliśmy.

W projekcie pojawiły się również regulacje dotyczące przerwy w wykonywaniu zawodu ratownika medycznego.
W przypadku nie wykonywania zawodu przez pięć lat w okresie ostatnich sześciu lat, ustawodawca przewidział obowiązek odbycia przeszkolenia trwającego aż sześć miesięcy.
PTRM stoi na stanowisku, że jest to zbyt długi okres i zaproponowało skrócenie do trzech miesięcy, oraz rozszerzenie katalogu podmiotów, w których można odbyć przeszkolenie jak również zobowiązanie tych podmiotów do przyjęcia nieodpłatnie ratownika medycznego.

Kolejne uwagi naszego Towarzystwa dotyczyły zakresu uprawnień jakie przewidziano dla Krajowego Centrum Monitorowania Ratownictwa Medycznego, które ma zostać utworzone przy Lotniczym Pogotowiu Ratunkowym. Jest niezrozumiałe, by przekazywać tak duży zakres kompetencji jednemu dysponentowi. Uważamy, że co najmniej cześć związana z kształceniem dyspozytorów, opracowywaniem programów nauczania oraz przeprowadzaniem egzaminów powinna być  przekazana do Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego. To jest podmiot przygotowany do realizacji tego zadania, tym bardziej że jest nadzorowany przez Ministra właściwego do spraw zdrowia.

PTRM złożyło również wniosek uwzględnienie ratowników medycznych, którzy posiadają doświadczenie w zespole ratownictwa medycznego do grupy osób, mogących wykonywać funkcję wojewódzkiego koordynatora ratownictwa. W obecnej ministerialnej propozycji, są to tylko ratownicy medyczni, którzy mają doświadczenie jako dyspozytorzy medyczni.

Nasze Towarzystwo złożyło zapewnienie, że będzie podejmowało działania w celu zapewnienia dobrych rozwiązań dla zawodu ratownika medycznego. Jednym z tych działań jest czynny udział w procesie legislacji.