Medyczne czynności ratunkowe to szczególny rodzaj udzielania świadczeń medycznych. Wykonując te czynności, personel musi dysponować zapleczem sprzętowym na bardzo wysokim poziomie, dobrym jakościowo i nowoczesnym.

Czasy, gdy w karetce pogotowia dostępny był tylko tlen już dawno minęły. Obecnie w dobie nowoczesnych technologii i dostępności sprzętu medycznego, wyposażenie ambulansów ratownictwa medycznego, staje się coraz łatwiejsze. Firmy prześcigają się w swoich ofertach. Taki stan rzeczy powoduje, że ratownictwo medyczne ma możliwości rozwoju i udzielania świadczeń medycznych na właściwym poziomie. Należy pamiętać przy tym, że wraz z większą liczbą sprzętu i urządzeń, których obowiązek posiadania ma zespół ratownictwa medycznego, ubywa wolnego miejsca w ambulansie, a co za tym idzie zmniejsza się komfort i bezpieczeństwo udzielania medycznych czynności ratunkowych.

Takie sygnały otrzymujemy od wielu ratowników medycznych. Problem ten nie jest jednostkowy. Po analizie zgłoszeń, postanowiliśmy podjąć się rozmów z resortem zdrowia oraz infrastruktury, w celu wypracowania lepszych rozwiązań w tym zakresie Z tego też powodu nasze Towarzystwo postanowiło przeprowadzić analizę rodzajów ambulansów, w których, na co dzień dyżurują zespoły. W tym celu zapytaliśmy Oddziały Wojewódzkie Narodowego Funduszu Zdrowia o rodzaje i wiek ambulansów.

Po przeanalizowaniu otrzymanych danych możemy zauważyć, że ok. 27% wszystkich zespołów ratownictwa medycznego funkcjonujących w systemie Państwowe Ratownictwo Medyczne, to zespoły specjalistyczne. Wartość ta może ulegać zmianom, ponieważ niektórzy dysponenci uruchamiają zespoły sezonowe lub czasowe. Wśród zespołów specjalistycznych pomimo obowiązku zabezpieczenia ambulansów typu C, dysponenci operują  również ambulansami typu B. To wartość ok. 4,5 %. W grupie zespołów podstawowych, ambulanse typu B występują w 20%. Oczywiście, ten typ ambulansu jest zgodny z wymaganiami. Jednak tak jak wcześniej pisaliśmy, nie zabezpiecza on w pełni sprawnej pracy zespołów. Stąd nasze starania o podniesienie wymogu dla zespołów podstawowych do ambulansów typu C.

Taki postulat nie powinien być trudny do osiągnięcia, ponieważ większość dysponentów już teraz zabezpiecza wyższy standard. Największy problem może występować u dysponentów, którymi są podmioty lecznicze, prowadzące hospitalizację (Szpitale). Jednak wprowadzenie okresu dostosowania floty ambulansów do wymogów, mogłoby ułatwić osiągnięcie tego celu. Kolejnym problemem jest wiek ambulansów. Niestety Narodowy Fundusz Zdrowia tylko w części udostępnił nam dane na temat roczników ambulansów operujących w systemie. Niemniej jednaj, z otrzymanych danych wynika, że w systemie dysponenci wykorzystują ambulanse 14 letnie.

Taki stan rzeczy wydaje się czymś bardzo niebezpiecznym. Z jednej strony fakt ukrywania przez płatnika informacji, zaś z drugiej przekazane nam informacje o tak wysłużonych pojazdach. Stąd nasze zabiegi o unormowanie tych kwestii, poprzez założenie limitu rocznik/przebieg, dla ambulansów wykorzystywanych w systemie Państwowe Ratownictwo Medyczne jest uzasadnione.